Microsoft Maintenance Department

Du treng ikkje pc for å ha problem med windows, meiner svindlarane som utgir seg for å vere Microsoft Maintnance Department.

Sånne telefonkampanjar dukkar opp frå tid til anna, og no er det tydelegvis eit rush att. Det er berre ein ting å seie til dette: Om nokon ringjer deg og ber deg gjere ting på datamaskina, ikkje gjer det. Formålet er å få deg til å logge deg på sider så dei kan snoke inni maskina di, og det bør du vere lite interessert i. Ingen seriøse selskap tar kontakt på slikt vis. Å prate med dei er derimot berre fint, for då får dei mindre tid til å svindle andre. Det er i alle fall min filosofi.

Problem med fiktiv datamaskin

Hello, this is Microsoft maintenance department, sa det i telefonen min for eit par år sidan. Forresten var det ikkje meg dei ringde til, det var eit vidarekopla anrop frå ein eldre slektning som aldri har hatt datamaskin, men sånne detaljar tar dei ikkje så nøye. "Get yourself a proper job" svarte eg, ganske ufint, og la på. Eg angra nesten litt etterpå, for kan hende er der ikkje så mange alternative jobbar til svindelbransjen akkurat der.

Romeo og Ronaldo

Neste gong var eg meir høfleg. Då fekk eg vite at "There is a problem with your computer," av ein kar som snakka gebrokkent engelsk. Litt språktrening kan ikkje skade verken for han eller meg, tenkte eg, så eg forsto veldig godt, datamaskina var slett ikkje god, det kunne eg stadfeste. "You must open a window" fekk eg beskjed om. Jo, det kunne eg vere einig i, for det var litt varmt inne på kontoret den dagen. "But the window is broken, I need someone to repair it", slo eg ei kvit løgn. Men det var visst feil vindauge. Eg måtte sjå på dataskjermen, og trykke sånn og sånn. Joda, det skulle eg gjere, lova eg, på veg ut i bilen for å køyre heim. "What do you see on your screen now" spurde mannen i det eg passerte cruisekaia. "I see a naked woman," hevda eg. "No, no, no!" Det var visst feil. Så forklarte han alt ein gong til, nøye, mens eg venta på møtande campingbilar langs den smale vegen, og eg lovde å trykke akkurat det han forklarte. "Yes. Just wait a little moment. Okay, jess," sa eg og skifta til fjerdegir. Eg fekk litt problem då han var godt i gang med å stave ei nettadresse, der eg skulle trykke "R". Den forsto eg ikkje. "Romeo!" prøvde han seg, tydeleg skolert i det fonetiske alfabetet. "Å, ja, det har noko med Shakespeare å gjere! Den har eg lese!" sa eg. Heller ikkje det var heilt sant. Og det var feil. Det var visst "R", som i "Ronaldo". Så det har med fotball å gjere, jubla eg, oppsiktsvekkande entusiastisk til å vere så lite fotballinteressert. Han i andre enden byrja å gå tom for tolmod. Stemninga vart litt dårleg etter kvart som bokstavane viste seg vanskelege. Kan hende at han høyrde at eg køyrde bil, trass all støyen frå det opne kontorlandskapet han sat i. "Sir, you are not in front of your computer, are you?" Neida, det var eg ikkje. Eg er jo oftast ganske ærleg. Men dryge ti minutt på telefonen med meg betyr ti minutt mindre tid til å svindle andre, så eg tykte vi hadde hatt ein fin samtale.

Are you fooling me?

Sånne installasjonar er fine for å avrunde samtalar om dataproblem med utanlandske ekspertar. Foto: Colourbox

Problema med den fiktive datamaskina til slektningen min tok ikkje slutt med det. Veka etter var Microsoft Maintenance Department på tråden att, mens eg var i ferd med å lage middag av moderat standard. Maten hadde enno att ti minutt koketid, så eg let det stå til. Fekk opna dei rette vindauga, denne gongen utan å sjå suspekte ting, og eg tasta både det eine og det andre, mens eg sto ved komfyren og rørte med telefonen på skuldra. Litt fråverande "yes" og "okei" av og til for å sjekke at eg hadde fått med alle detaljane på Toro-pakken, og kan hende litt bakgrunnstøy i det eg dekte bordet, men ikkje verre enn at vi heldt det gåande i fin driv. Då maten nesten var ferdig, var tida inne for å avrunde. Og kva er vel då meir naturleg enn å gå til porselenet på det vesle rommet, halde telefonen mot skåla og trekke ned? "Hello, hello!?" høyrde eg nede frå doring-området. "Sir, are you fooling me?" "Yes! And you are fooling me!" Eg tykte vi var meir eller mindre skulds der.

Investment company og sau

Nokre månader seinare kom ein telefon til meg personleg frå sjølvaste utlandet, men dama skulle ikkje selje meg noko, det var ho skråsikker på, og heller ikkje hjelpe meg med dataproblem. Såpass forsto eg. Ho skulle berre orientere meg om eit Investment Company. "Så ringjer de meg, ein fattig sauebonde?" undra eg, som den dagen dreiv ikkje særleg god men veldig gammaldags fjerning av talle ved bruk av greip, og dermed fann glede i ein potensielt lang telefonsamtale. "So what business are you in?""Sheep" svarte eg. "Ah, shipping!" svarte dama begeistra. "No, Sh-e-e-e-e-p" understreka eg. Utan at det gjorde inntrykk."And what is your position?"Eg sa som sant var, der eg sto med greip i nevane, sauemøk under støvlane og Peltor med blåtann på øyra: "Bent foreward with some kind of fork in my hands". Den tok ho ikkje. Derimot lurte ho på kva produkt eg arbeidde med. Ærleg svar igjen: "Shit"."And what kind of product is that?""That's the kind of product that comes out of the ashole of my sheep" måtte eg forklare. (Til skilnad frå Sauen Shaun produserer dyra mine ganske mykje drit).Ho var ikkje verre på det enn at ho let seg begeistre over dei potensielle forretningsmogelegheitene vi saman kunne ha, og eg fekk æra av å snakke med sjefen som tilfeldigvis stod der ved hennar side, mens eg stod og jobba meg gjennom ein forhatt talle. Av og til er verkelegheita betre enn underhaldninga på radioen, så vi heldt fram, denne gongen med ein mann som var boss i telefonen.Business: Sheep. Eller Shipping.Produkt: Shit. Veldig bra.Stilling: Framoverlent med greip. Ah. Interessant.Dei skulle ringe tilbake.Trengst ikkje, meinte eg. Men oppringt vart eg, veka etter. Av ein pertentleg forretningsmann i einerom, med god uttale. Vi prata ei lita stund vi og, men han forsto kva eg sa. Han såg ikkje humoren i det. Tvert imot vart han skikkeleg engelsk sur for at eg var pengelens sauebonde og uinteressert i det gode tilbodet han skulle legge fram, og eg hadde hefta medarbeidarane hans. Såpass grundig sur at han nesten brukte litt strenge ord, og eg vart nok fjerna frå telefonlista for all framtid.

Det tilbodet likte eg.